Kwaheri Kabanga en koffer vol kleding
Door: Ellis
Blijf op de hoogte en volg Ellis
31 Januari 2017 | Tanzania, Kabanga
Ik heb de afgelopen weken nog een paar dingen laten maken bij onze favoriete kledingmaakster. Een hele aardige vrouw, die zelfs een beetje Engels kan, dus we praten altijd lekker langs elkaar heen. Ik heb een kussensloop, een jumpsuit, een strandtas en een broek laten maken. Het opmeten van de maten van deze kledingstukken verloopt niet altijd even gemakkelijk, maar wanneer Roos (inclusief armgebaren) uitlegt dat Afrikanen een dikke kont hebben en Nederlanders brede heupen, wordt het helemaal duidelijk, haha. Na 2 weken kom ik er achter dat mijn broek is gescheurd op een niet al te charmante plek, dus ik ga terug naar het naaiatelier. Ze kijkt hoofdschuddend naar mijn broek en zegt dan: “Because you were on piki piki!” (omdat je er mee op de motor hebt gezeten!). Dit leidt tot een lachsalvo van alle mensen die aanwezig zijn in het atelier, inclusief mij.
Een van de mooiste belevenissen de afgelopen weken is dat we groente hebben verkocht op de markt. Erwin heeft een moestuin aangelegd, samen met een local die een soort van hoveniersopleiding heeft gedaan. Ze hebben allemaal groentes uit Nederland gezaaid, waaronder courgette. Tijdens het aanleggen hebben ze al veel bekijks, omdat het toch wel raar is om een mzungu aan het werk te zien op het land. Fides, de local, is helemaal enthousiast over de groentetuin en vertelt iedereen er over. Maar, in Kabanga kent niemand courgette, dus het is heel leuk om iedereen hiermee kennis te laten maken. Lucas van de koffiebar krijgt een exemplaar om uit te delen aan zijn klanten en Fides deelt meer uit. Maar, de courgettes en sla groeien zo hard, dat Erwin en Fides besluiten om op de markt te gaan staan. Onder toeziend oog van Jaffeth, Mannielle en mij verkopen ze de boel. Wanneer we de markt oplopen en onze groentes uitstallen, komen de mensen als een zwerm bijen op ons af. Iedereen vindt het helemaal geweldig dat we op de markt staan en wil wel een stukje van die courgette proeven. Fides geeft nog wat tips om het lekker te bereiden, waardoor de vrouwen nog enthousiaster worden. We hebben een geweldige avond.
Ook hebben we onze schoolprojecten afgesloten de afgelopen weken. Een onderdeel hiervan was het presenteren van onze projecten. Wij hebben een implementatieplan ontwikkeld, zodat nieuwe projecten makkelijker ingevoerd kunnen worden door de volgende Nederlanders. De klinische les verloopt op zijn Tanzaniaans: we beginnen een uur te laat (omdat we moeten wachten tot er überhaupt 1 iemand is) en de helft van de genodigden is absent. Maar, al met al zijn de aanwezigen enthousiast, dus wij zijn blij.
Het eerste afscheid vindt plaats op zaterdag 14 januari, als de verloskunde studenten weer richting huis gaan. Later op de dag gaat Rosanne tijdelijk weg uit Kabanga om haar vriend op te halen, om de donderdag erna Kabanga ook definitief te verlaten, wat afscheid nummer 2 is.
Erwin en ik hebben de afgelopen weken heel wat ritjes gemaakt op de piki piki. We zijn eerst via de berg achter ons huis naar Kasulu (een dorpje verderop) gereden. Een prachtige rit, met idem uitzicht. Genieten ten top. Op onze laatste dag Kabanga hebben we ook nog een rit gemaakt door de omgeving, met opnieuw een geweldig landschap. Wat erg grappig is om te zien, is dat de kinderen in de wat verder gelegen dorpjes nog maar weinig blanken hebben gezien in hun leven. Waar de kinderen uit Kabanga zwaaien en hysterisch ‘mzungu!!!’ roepen, rennen zij voor hun leven als we ze ook maar aankijken. De angst straalt van ze af. Maar, wanneer je voorzichtig contact maakt, durven ze wel naar je toe te komen.
Daarnaast plannen we een dag in om alle inwoners van het albinocentrum te meten, wegen en de buikomtrek te meten van de kinderen onder de 18 jaar. Wat een klus. Wanneer we het centrum binnen komen, worden de koekjes en pakjes drinken al gespot door een doof meisje. Ze rent het centrum weer in om haar vriendjes te vertellen dat er koekjes aankomen. Binnen de kortste keren worden we belaagd door alle kinderen van het centrum, waarvan een paar alvast heel enthousiast ‘BINGO, BINGO, BINGO!!’ beginnen te roepen. Helaas geen bingo vandaag, maar de koekjes en het drinken maken alles goed. In totaal wegen en meten we deze dag ongeveer 250 mensen, dus we zijn wel even bezig. Mannielle maakt foto’s van iedereen (zodat ze allemaal een foto van zichzelf hebben, wat ze allemaal geweldig vinden), vervolgens gaan ze door naar Gaby waar ze gewogen en gemeten worden, waarna Erwin de buikomtrek meet. Ik noteer alles bij de goede naam op de lijst met inwoners. Hierdoor kom ik er achter dat een heel lief meisje, die ons altijd helpt wanneer wij iets organiseren in het centrum, alleen maar in het centrum woont om op haar broertje te passen, terwijl ze zelf nog maar 11 jaar is. Onbeschrijfelijk…
Ondertussen zijn de moeder en tante van Gaby aan het naaien met de vrouwen uit het centrum. Gaby en Mannielle hebben ontdekt dat er gewoon naaimachines in het centrum staan, maar dat deze nooit gebruikt worden. De moeder en tante van Gaby hebben hun kans gegrepen en leren alle vrouwen, die dit leuk vinden, om te naaien. Zo kunnen ze zelf kleding maken voor de andere inwoners van het centrum. Ze richten zich eerst op kleding voor de kindjes onder de 6 jaar, omdat hun kleding het snelst slijt. Voor de oudere mensen hebben ze kleding meegenomen uit Nederland. Rosanne, Erwin en ik hebben ook een koffer vol kleding, accessoires en beddengoed aan het centrum gegeven.
Onze laatste dagen in Kabanga genieten Erwin en ik maximaal. We beseffen ons heel goed dat we de eerstkomende tijd niet weer in deze heerlijke omgeving zullen verblijven. We doen nog een biertje met Lucas van de koffiebar en zijn vrouw, wat erg gezellig is.
Donderdag 26 januari vertrekken we definitief, met een erg dubbel gevoel, richting Kigoma. Voordat we vertrekken geven we Tiba een dikke afscheidsknuffel. Gaby en Mannielle reizen met ons mee tot aan Kasulu, waar we helaas ook afscheid moeten nemen van hun, omdat zij nog wat langer blijven. De taxi die ons naar Kasulu rijdt wil ons ook wel naar Kigoma brengen, dus dat is mooi meegenomen. Onderweg krijgen we nog een lekke band, maar verder verloopt de reis prima.
Vrijdag gaan we nog een keer naar Jakobsen Beach, het strand aan Lake Tanganyika, om hier heerlijk te genieten en te zwemmen. Er zijn ook een paar duikers die onderzoek doen naar het water en de vissen, waar we gezellig mee kletsen. In de omgeving van het strand leven allemaal aapjes, die erg gericht zijn op het eten wat wij mee hebben gebracht. In totaal jatten ze een stuk brood, een lege bus Pringles en een chocoladereep van ons. Die zijn we kwijt helaas. De man die de boot van de duikers bestuurt (een Tanzaniaan) lacht zich krom om deze voorvallen.
Zaterdag nemen we om 8:00 uur de trein richting Dar es Salaam. Heel bijzonder om in Tanzania in een trein te zitten. De trein is best luxe, er zijn allemaal slaapcabines met daarin banken en er is zelfs een restaurant aan boord. Helaas gaat de trein maar rond de 40km per uur, dus we komen zondagavond pas aan. Dit blijkt later onze redding te zijn, omdat de trein op een gegeven moment ontspoort. Erwin ligt op het bovenste bed in de cabine en ziet ineens allemaal stenen vliegen. Ik vraag me ondertussen af hoe dit zal gaan eindigen. Na ongeveer een halve minuut naast de rails te hebben gereden, valt de trein op zijn kant. Ineens is het pikkedonker. Erwin krijgt het voor elkaar om de deur van onze cabine te openen en er uit te klimmen, nadat hij weet dat in onze cabine alles in orde is. Vervolgens klim ik er ook uit. Een man heeft een snee in zijn been, maar voor de rest is er niemand gewond. De trein is gelukkig maar deels omgevallen (de voor- en achterkant staan nog op de rails, maar in het midden, waar wij zaten, ligt hij helemaal plat). Nadat iedereen uit de trein is geklommen, komen er al snel busjes aanrijden die ons verder brengen naar Dar es Salaam (de eindbestemming) waar we een paar uur later aankomen. De schade valt dus mee gelukkig!
Gisteren zijn we aangekomen op Zanzibar, waar we nog een paar dagen gaan vertoeven. Vrijdag gaan we naar het vliegveld van Dar es Salaam om vanaf daar het vliegtuig naar Nederland te nemen.
Tot de volgende, waarschijnlijk laatste, blog!
-
31 Januari 2017 - 10:22
Hillie:
Moi Ellis,
Wat weer een leuk verhaal en is gelukkig alles goed afgelopen.
Wij wensen jullie een hele goeie terug reis!
Groetjes Thees en Hillie -
31 Januari 2017 - 20:35
Jannie Brandsma :
Prachtig verhaal goede reis terug -
01 Februari 2017 - 21:17
Ali :
Goede reis terug , zal weer wennen zijn in Nederland -
01 Februari 2017 - 23:05
Sjoukje Van Duinen:
Hallo Ellis e.a.,
Wat weer een belevenissen en wat mooi beschreven. Wat een geluk dat jullie zonder kleerscheuren uit de ontspoorde trein zijn gekomen.
De foto's zijn ook weer prachtig.
We wensen jullie een voorspoedige terugreis naar het mooie Nederland.
Tot snel,
Groet Doeke en Sjoukje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley